2011WYDZIAŁ RZEŹBY ASP W WARSZAWIE – PROJEKT KONKURSOWY
Autorzy: ANNA KOWALCZYK, JUSTYNA CHMIELEWSKA, ARTUR CHOŁDZYŃSKI
KONKURS NA OPRACOWANIE KONCEPCJI ARCHITEKTONICZNEJ BUDYNKU ASP DLA WYDZIAŁU RZEŹBY W WARSZAWIE PRZY UL. SPOKOJNEJ 15.
AUTORZY: ANNA KOWALCZYK, JUSTYNA CHMIELEWSKA, ARTUR CHOŁDZYŃSKI.
Urbanistyka. Opis rozwiązań projektowych.
Kompozycja.
Od północy, budynek został zlokalizowany wzdłuż istniejącej linii zabudowy wyznaczonej przez istniejący budynek, przy założeniu otrzymania zgody od zarządcy drogi na zastosowanie odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi publicznej mniejszej niż wymagana przepisami. Projekt zakłada rozbiórkę istniejącego muru i bramy wjazdowej, z pozostawieniem lokalizacji
i utrzymaniem funkcji istniejącego wjazdu.
Od wschodu zachowano odległości projektowanych ścian z oknami i ścian bez okien wymagane przepisami od sąsiadującej działki budowlanej.
Od południa budynek przylega do granicy opracowania.
Od zachodu, zgodnie z warunkami konkursu, zaprojektowany budynek przylega do istniejących obiektów zabytkowych w częściach nie posiadających okien i detali architektonicznych.
Zgodnie z warunkami konkursu i zapisami decyzji o warunkach zabudowy projektowany budynek posiada dachy dwuspadowe o nachyleniu 11 stopni z kalenicą równoległą do frontu działki tj. do ulicy Spokojnej na odcinku gdzie ma ona przebieg południkowy.
Obsługa komunikacyjna.
Projekt zakłada dostępność projektowanego dziedzińca zachodniego dla samochodów, w tym dla samochodów ciężarowych o ładowności do 10 ton, głównie dla obsługi technologicznej
i technicznej zaprojektowanego budynku (transport materiałów, prac, dzieł sztuki, materiałów eksploatacyjnych itp.).
Istniejący wjazd z ulicy Spokojnej zlokalizowany w północno-wschodniej części działki wykorzystano dla obsługi technologicznej projektowanego budynku, rozumianej jak wyżej . Projekt zakłada ruch wózków widłowych między projektowanymi pracowniami i samochodem ciężarowym zaparkowanym przy krawężniku ulicy Spokojnej, okazjonalnie możliwy jest wjazd mniejszych samochodów dostawczych na teren działki z parkowaniem w portyku wgłębnym.
Wymagane dla projektowanego budynku miejsca parkingowe dla samochodów osobowych zlokalizowano w południowej części działki nr 2, na terenie zagospodarowanym tymczasowo do czasu budowy w tej części działki nowych budynków.
Architektura. Opis rozwiązań projektowych.
Opis rozwiązań funkcjonalnych.
Zaprojektowano budynek o dwóch kondygnacjach nadziemnych i jednej podziemnej.
Projekt funkcjonalny stanowią przestrzenie pracowni dydaktycznych rozlokowane na poszczególnych kondygnacjach wzdłuż korytarzy – kręgosłupa komunikacyjnego o przebiegu południkowym, którego kierunek jest wyznaczony przez lokalizację możliwych wjazdów na teren inwestycji.
Oprócz komunikacji poziomej korytarze pełnią także funkcję ciągów technologicznych
i transportowych z suwnicami umieszczonymi pod stropami. Do korytarzy, w połowie długości przylega strefa wewnętrznej komunikacji pionowej z windą osobową i towarową.
Projekt przewiduje lokalizację głównego wejścia do budynku z dziedzińca zlokalizowanego od strony wschodniej, obniżonego względem poziomu otaczającego terenu.
Dodatkowe wejście zlokalizowane jest w poziomie ulicy Spokojnej od strony północnej. Wejście dodatkowe umożliwia m.in. wydzielenie i okresowe niezależne użytkowanie części projektowanego budynku zlokalizowanej pomiędzy głównym korpusem projektowanego budynku i częścią historyczną; stanowi ono także drogę transportu technologicznego (patrz „Obsługa komunikacyjna”) oraz dostępu dla osób niepełnosprawnych.
Na kondygnacji podziemnej, w części budynku od strony zachodniej, zlokalizowano pomieszczenia techniczne.
Forma.
Zaprojektowany budynek jest kompozycją dwóch brył umieszczonych w przestrzeni przylegających dziedzińców na styku z zabudową historyczną. Główną bryłę stanowi prostopadłościan na planie trapezu przykryty dachem dwuspadowym z kalenicą równoległą do frontu działki zgodnie
z warunkami konkursu. Dziedziniec wejściowy, zlokalizowany od strony wschodniej, jest zagłębiony poniżej poziomu otaczającego terenu.
Skala całości i wzajemne proporcje poszczególnych części kompozycji nie naruszają wartości architektonicznych reprezentowanych przez istniejącą zabudowę historyczną.
Podział i definicje projektowanych kubatur zostały przeprowadzone tak aby współczesny charakter projektowanego obiektu nie dominował nad kompozycją zabytkowego zespołu lecz stanowił harmonijne powiązanie z istniejącą zabudową.
